Bugün babasının eline sıkı sıkı yapışmış bir kız çocuğu gördüm.
Daha küçücüktü babası elinden tutmuş acele ile yürütmeye çalışıyordu.
Büyük ihtimalle önce onu anaokuluna bırakacak sonra kendi işine yetişmeye çalışacaktı.
Çocuğun gözleri henüz uykulu, saçları iki yana taranmış, kendi çantası babasının
elinde ve onun elinde de göğsüne sıkı sıkı bastırdığı bebeği,
bebeği de kendi de pembe giyinmişti bugün, annesi hazırlarken öylemi oyaladı
‘bak o da sende pembe giydiniz’ diye bahaneler mi uydurmak zorunda kaldı acaba
diye düşündün ona bakarken.
O kız çocuğunun, iki gün anne ve babası ile kaldıktan sonra neden sabahın
bu erken saatinde soğukta kalkıp ta bir yerlere yetişmek zorunda olduğunu
anlaması, anne ve babasınında teselli bulması için bu bahanelere fazlası
ile ihtiyaçları vardı bence.
Çalışan bir anne olmak, çalışan bir annenin çocuğu olmakta gerçekten zor.