Çocuklarımıza her şeyi öğrettiğimizle, onları çok iyi yetiştirdiğimizle övünüp duruyoruz.
Her konuda donanımlı, özgüveni yüksek, duygusal zekâsı gelişmiş,
her problemi çözebilen, boyundan büyük laflar eden,
büyümüşte küçülmüş, okulunda başarılı, tüm sınavlarında
dereceye giren, en zor bilgisayar oyunlarını bile çözebilen
çocuklar yetiştiriyoruz.
Tüm bunların hepsini öğretebiliyoruz da o halde neden paylaşmayı
öğretemiyoruz da cimri oluyorlar, neden bencil benmerkezci hepsi,
neden duyarsız, neden sadece tüketiyorlar, hiçbir şeyin kıymetini bilmiyorlar,
neden hiç biri karşılıksız sevemiyor, hayattan zevk alamıyor.
neden hiç biri karşılıksız sevemiyor, hayattan zevk alamıyor.
Hepsi doyumsuz her şeyin en iyisini en yenisini giymek kullanmak
istiyorlar, hepsi hırslı, kıskanç, bu yaşta insanları yargılamayı öğreniyorlar,
arkadaş seçiyorlar, hepsi rahatlıkla şiddet uygulayabiliyorlar.
Çoğu dünyadan kopuk ya bilgisayarlarına ya da telefonlarına esir,
geri kalan zamanlarını da ya dershanelerde, ya da alışveriş merkezlerinde
harcıyorlar.
Daha bu yaşta hepsi rüş.ve.te alışmış ödülünü almadan ders çalışmıyor.
Daha bu yaşta hepsi rüş.ve.te alışmış ödülünü almadan ders çalışmıyor.
Her sınava daha iyi bir telefon daha iyi bir ayakkabı hayali ile daha hırslı çalışıyor.
Sizce kim suçlu? Onları yetiştiren biz mi?
Bizim istediğimiz gibi yetişip kontrolden çıkan onlar mı?
Bizim istediğimiz gibi yetişip kontrolden çıkan onlar mı?