10 Şubat 2011 Perşembe

Komşunun Tavuğu

Neden sahip olamadıklarımız gözümüzde en kıymetlilerimizdir?
Neden insanlardan farklı yönlerimizi keşkeler ile harcarız?
Hep başkasında olana özeniriz, gözümüz hep onlarda olur.
Bunun çocuklukla ya da gençlikle alakası yok.
Hangi yaşta olursak olalım bu hep böyle.
Çocukken arkadaşımızın kalemine, silgisine, oyuncağına özeniriz.
Bizde olmayanı kıskanırız, hırçınlık yaparız.
Gençken arkadaşlarımızın saçına, göz rengine, giydiklerine özeniriz.
Yaş biraz daha büyüyünce daha çalışkan diye başkasının çocuğuna özeniriz ,
komşunun arabasına, evine özeniriz.
Onunla yarışır, daha çok çalışır, daha çok hırslanırız.
Tüm bunları yaparken bir dönüp de elimizde olanlara bakmak aklımıza gelmez.
Öyleye asıl kıymetli olan başkasının sahip olduklarıdır.