17 Şubat 2011 Perşembe

Uçurtma


Yıllardır buraya bağlıyım, ne yapsam kurtulamıyorum iplerimden.
Beyaz bulutlar, uçsuz bucaksız gökyüzü beni çağırıyor,
kuşlar bana inat daha bir coşkulu, nasılda kanat çırpıyorlar birbirleriyle
yarışıyorlar sanki.
Ah o rüzgâr sanki görmüyor bunu her gün çağırıyor beni, her gün...
Bilmiyor sanki ben yıllardır kanatlarım var ama uçamıyorum,
ayaklarım var ama gidemiyorum, evet ben uçurtmayım ama uçamıyorum.
Tek dünyam bu pencere benim, bilmiyor.
Düşlerimde;  
bazen çok uzaklara gidiyorum, gökyüzünden süzülüyorum,
bende bulutlara inat yükseklere çıkıyorum en yükseklere.
Bazen doğan günü karşılıyorum ufukta, bazen dağların yamaçlarına
uğurluyorum onu.
Yemyeşil uçsuz bucaksız kırlarda koşuyorum bazen,
bazen bir ağaç tepesine çıkıyorum.
Sonra gün doğuyor düşlerim bitiyor...
Ben yine bağlı buralarda, penceremde izliyorum dünyayı.