Uzaklarda bir yerlerde benim sık sık hatırladığım, kendim kadar eminim ki
onlarında beni hatırladığı birkaç dost yürek var.
Çok uzakta;
Kocaman yüreği ile çok az imkânlarla bir şeyler yapmak isteyen,
kimsesiz yüreklere çare olmaya çalışan biri var mesela.
Yanında olmak bir işin ucundan da ben tutmak, yardım etmek,
yükünü paylaşmak isterdim.
Yine uzaklarda bir yerlerde evinden uzakta, biri henüz bebek iki çocuğuna
tek başına bakmaya çalışan bir yürek var mesela.
Yanında olmak, işlerine el atmak, on dakikacıkta olsa bebeği ile ilgilenmek
isterdim.
Zorda kaldığında bir çorba olsun yapmak, daha olmadı iki laf ile arkadaşlık
etmek isterdim.
Çok çok uzaklarda başka diyarlarda, başka bir ülkede;
tek başına bilmediği insanlar arasında, bilmediği sokaklarda yürüyen,
kendine bir yaşam kurmaya çalışan biri var.
Bir gün ansızın bir sokakta karşısına çıkmak isterdim mesela.
Ülkesinin her hangi bir şehrinde, herhangi bir sokağında karşılaşmışçasına,
olağan bir karşılaşma gibi.
Tıpkı son görüşmemizde olduğu gibi sıcak sohbetlerle oturmak,
sokaklara yabancı ama kendimize dost dolaşmak,
oralarda kendimizden izler bırakmak isterdim.
Uzaklarda, aynı kandan olduğumuz ama senede bir defa görüştüğümüz,
gurbet denilince ilk akla gelen yürekler var mesela.
Kendine yeni yaşamlar kurmaya çalışan, her konuşma da keşke yakın olsaydın diye sitemler eden yürekler var.
Yanlarında olmak heyecanlarına, yeni yaşamlarına ortak olmak isterdim.
Ama hayat işte, insan istediği zaman istediği yerde olamıyor.
Herkes bir yerlerde kendi hayatını yaşıyor.