Ne zaman ki insanların kendi çıkarları için doğruları olur, kendi çıkarları için susarlar, görmemezlikten gelirler.
Parasını, mevkisini, gücünü başkalarını ezmek, küçük düşürmek,
sindirmek için kullanırlar.
Ne zaman ki bir yanda her şeyi olanla bir yanda hiçbir şeyi olmayan,
cahil ile bilge, bilen ile bilmeyen bir tutulur aynı tartıda tartılır.
Ne zaman ki kazanan daha daha çok kazanır, kaybeden günlük yaşar.
Ne zaman ki bir yerler de ağlayan kendi gözyaşlarını siler, birileri duymaz,
görmez olur.
İşte o zaman bu dünyada umut kaybolur...