Zaman hiç geçmez, ben hep bu yaşımda, hep oyun çağında kalırım.
Okullara gider, resimler yapar, saatlerce çizgi film izlerim.
Gece gündüz dışarıda oynar, oyun arkadaşlarımla bir küser bir barışır, domates ekmek bana yeter sanırdım.
Bayramlarda ellerim hep kına kokar, en güzel bayramlıkları giyer, şeker toplarım...
Hep çocuk kalırım...
Saçlarımda beyazlar çoğalınca, bayramlar tatil olunca, etrafımda ki insanlar bir bir eksilince, küslüğün yerini kin alınca.
Ben masa başında çalışırken günleri yaşamayı kaçırınca,
anladım ki yanılmışım...