Hep başkalarının cümleleri ile ifade ettik kendimizi,
başkalarının bilmem kimlere yazdığı şiirlerle...
Başkalarının duygularını onayladık hep,
aynı ben dedik,
birileri hep bizden önce dile getirsin, konuşsun diye bekledik.
Ne ilk konuşan biz olduk,
ne de hislerimizi ilk açan...
Ne en hisli kelimelerden bir cümle kuran,
ne de o cümlenin altına imzasını atan...
Hep yarım yaşadık,
ifade edilemez duygularımız oldu,
hep bizi anlamayan birileri...
Hep emanet yaşadık bu hayatı,
birilerinden ödünç aldığımız kelimelerle...