Ben küçükken anne ve babamla akşam oturmalarına giderdik. Sonra hava iyice kararır,
ay ışığı ortalığı aydınlatır (hele de karlı kış gecelerinde nasılda güzel olur)
benim uykum gelir biz de evimize gitmek için yola çıkardık.
Uykulu gözlerle bir yandan o karanlıkta düşmemeye çalışır bir yandan da
başımı yukarı kaldırıp kaldırıp ‘Ay’ da bizimle geliyor mu diye bakardım,
sanırdım ki o ben nereye gitsem beni takip ediyor. Ay dede ay dede sahi senin evin nerede ?