Ne Bir Eksik Ne Bir Fazla

Hiçbir yerde kalıcı olmuyoruz, olamayız...

Zaman, mekân, sürekli değişiyor.

Biz başka yerlerde başka hayatlar yaşarken, bizim geride bıraktığımız yerlerde

birileri yeni bir hayat kuruyor.

Bir zamanlar sıralarında saatlerce oturduğumuz sınıfımız, kara tahtamız,

tost sırası beklediğimiz kantinimiz, küçücük bir teneffüste
turlayıp bitirdiğimiz okul bahçemiz.   

Şimdi başka sesler yankılanıyor, her köşesinde başka yüzler.

Oysa hiç bitmeyecek gibiydi o günler, biz sanki hep orada kalacak gibiydik,

her yerde izlerimiz vardı.

Sonra sayılı günler geçti...
Ne bir eksik ne bir fazla gün kaldık oralarda.

Biz izlerimizi, anılarımızı bıraktık sanki hiç yaşamamış olduk oralarda.
Zamanla unutulduk.
Sonra başka mekânlara geçtik kısa bir süreliğine bu döngüde kaybolduk gittik.