Bir evi ev yapan nedir?
Bir evi ev yapan
ne özenle seçtiğimiz perdeleri,
ne pahalı halıları,
ne de mobilyalarıdır.
Bir evi ev yapan içinde ki ruhtur.
Aylarca heyecanla eşya seçen, taksitle mobilya alan,
gelinliği ile o eve gelen genç kızdır.
İşten gelecek eşine, okulda ki çocuklarına yemek yapan annedir.
Babasının kucağında evine gelen henüz bir iki günlük bebektir.
Yolu gözlenen teskeresini almış oğuldur.
Odasına kapanıp günlük yazan genç kızdır.
Mutfak masasında kargacık burgacık çizgilerle ilk ödevini yapan öğrencidir.
Bayramlarda özlemle beklenen lüle saçlı torundur.
Bir ev tutup düzenini kurunca ailesini yanına alan memurdur.
Yabancı bir şehirde, ilk defa gördüğü insanlarla birer
odasını paylaşan öğrencidir.
Yabancı bir ülkede, yabancı bir kültürde tek bir odaya sığan,
halısını seren, duvarlarına memleket resimleri asan,
onu kendinden kendi kültüründen bir parça yapandır.
Yılda on günlüğüne baba ocağına gelen, ocağını tüttüren gurbetçidir.
Soluk renkli, demir parmaklıklı, uzun karanlık koridorlu lojmanları
aydınlatan, penceresinde hasret düşlerine dalan
yeni tayini çıkmış öğretmendir.
Bahçe kapısında yolu gözlenen babadır...
.
.
.
Devam Edecek...