Ara ara çekmecelerde, kutularda temizliğe girişiyorum.
Yıllardır biriktirdiğim belki bir zamanlar benim için bir anlamı olan
ama şimdilerde sadece ‘döküntü’ olan birçok şeyi hiç acımadan atıyorum.
Neleri saklamışım şaşıyorum kendime.
Okul pasoları, sınav kâğıtları, yılbaşı kartları, önemli sınavlarda kullandığım
kalemler, belki bir zamanlar çok severek okuduğum kitaptan alıntı
yaptığım sözlerin şiirlerin yazılı olduğu kâğıtlar, tren biletleri,
sayfalarına şiirler, şarkı sözleri yazdığım ders kitaplarım,
okul defterlerim, kurutulmuş çiçekler...
Hepsini bir bir atıyorum.
Hem bunları yıllardır biriktirmiş olduğuma şaşırıyorum hem de
zamanı gelince onlardan bu kadar kolay vazgeçebildiğime şaşırıyorum.
Beynimin bana oynadığı oyuna şaşırıyorum,
birçoğunu bir zamanlar ne düşünerek biriktirmeye karar verdiğimi
hatırlayamıyorum, şimdi birçoğunu elime aldığımda bana bir şey ifade
etmemesine şaşırıyorum.
Zaman her şeyi silermiş öğreniyorum.